Millet olarak en büyük zaaflarımızdan biri, önümüze gelen konuları araştırmadan ve üzerinde en ufak bir tetkike dahi ihtiyaç hissetmeden peşinen doğru ya da yanlış olarak kabul etmemiz.
Dünya görüşümüzü tahkim edecek malûmatları peşin olarak doğru kabul ederken dünya görüşümüz üzerinde istifhamlara neden olabilecekleri peşin olarak yanlış kabul etme zaafımız maalesef çoğu zaman dünyayı ve yaşanılanları gerçekler üzerinden değil de kurgular üzerinden algılamamıza neden oluyor.

Hiç şüphesiz ki bu durumdan en çok nasibini alanların başında Çanakkale Muharebeleri yer almaktadır. Çanakkale Deniz Zaferinin 97. yıl dönümünü kutladığımız bu günlerde gerek sohbet ortamlarında gerek sosyal paylaşım sitelerinde ve gerekse de bazı gazete sütunlarında Çanakkale Muharebelerine dair tarihi hakikatlerle zerre kadar münasebeti olmayan hikâyeler ve efsaneler hiçbir doğrulama ya da tetkik etme ihtiyacı hissetmeden fütursuzca anlatılıyor ki kurgu hakikatin yerine geçerek aslında yaşanandan çok başka bir hadise olarak karşımıza çıkıyor. Hele ki bu tür paylaşım ve anlatımlar akademik kariyer yapan hocalarımız eliyle gerçekleştirilince üzüntümüz katmerleşerek daha da artıyor..


Uçlarına zehir sürülen demir yıldızlar, açlık çeken askerlerimiz, zehirli gaz, bulut olayı ( Norfolk Alayının kaybolması), 57. Alay sancağımızın Melbourne de müzede tutulduğu, 15 yaşında ki çocukların askere alındığı, esirlerin topluca yakıldığı ve benzeri birçok hadise Çanakkale Muharebelerine dair anlatılan gerçek dışı hadiselere örnek olarak gösterilebilir.

Çanakkale’nin önemini ve büyüklüğünü anlatırken hep bu yanlış bilgileri örnek gösterip işin özünden uzaklaştığımızın farkına varmıyoruz bile.

Çanakkale’ de savaşan askerin “düzenli bir ordu olması gerçeği” bizi neden rahatsız ediyor bir türlü anlayamıyorum.

Çanakkale muharebeleri sonrası, gerek şehit, gerekse de gazilerimize ( Kurtuluş Savaşına katılamamışlarsa) Osmanlı askeri olmaları sebebiyle maaş bağlanmadığını kaçımız biliyoruz?

Fotoğraflarda sırtında 257 okkalık mermiyi kaldırırken gördüğümüz Seyit Onbaşının’ da diğer gazilerimizin âkıbetine uğradığını, hamallık yaparak yaşadığını ve bakımsızlıktan vereme yakalanıp öldüğünü biliyor muyuz?

Tarih derslerinde Çanakkale’nin 1. Dünya Savaşının bir cephesi olarak birkaç satırda geçildiğini, Çanakkale denilince Truva atının anlatıldığını hatırlıyor muyuz?

Çanakkale Muharebe alanının 1970 lere kadar askeri bölge ve ziyarete yasak olduğunu, açıkta kalan şehit kemiklerinin ilgisizlik nedeniyle, tarlasını süren çiftçinin öküzünün ayaklarında ezildiğini biliyor muyuz?

Savaş sonrası, bölgedeki yedi köye Balkanlardan gelen göçmen ailelerin yerleştirildiği ve yetmişli yıllara kadar tek geçim kaynaklarının hurda ( savaş malzemesi) satışı olduğunu ve o yıllarda evimizde kullandığımız alüminyum tencere ve çaydanlıkların eritilmiş Osmanlı matarası ( tek alüminyum malzeme Osmanlı matarasıdır) olduğunu biliyor muyuz?

57. Alay Şehitliğinin, şimdi ki anıtın yerinde değil de 150m sağda derenin içinde olduğunu, bu anıtı ziyaret ederken arabamızı bıraktığımız otoparkın ( tuvaletlerin olduğu yer) altında 27. Alayımızın gerçek şehitliği olduğunu biliyor muyuz?
Devlet daireleri başta bir çok evde duvarlarımıza astığımız yırtık elbiseli, sözde Türk havacılarına ait olduğu söylenen iki kafadarın fotoğrafının, 1930 yılında çiğli havalimanına yakın demir yolunda çalışan işçiler olduğunu, bu resme verilen her kuruşun, Alman Mönch yayınevinin cebine girdiğini biliyor muyuz?

Çanakkale Savaşının, Komünizmin doğmasını ( Bolşeviklerin başkaldırması sonucu itilaf ordusundan yardım isteyen Rus Çarı 2. Nicole’ ya destek gidememiş ve 1917 de Bolşevikler Çarı devirmiştir) hızlandırdığını, İtilaf ordusunun başarısızlığının, 1. Dünya savaşının 2 sene uzamasına sebep olduğu ve fazladan 2 milyon kişinin ölümüne yol açtığını biliyor muyuz?

Yahudilerin İngiliz ordusuna Yahudi Katır Bölüğü ( Zion ) adı altında 562 kişilik asker verdiğini, Yahudi askerlerinin, Süveyş kanalı saldırısında Osmanlıdan ele geçirilen silahlarla donatıldığını, bu Yahudi birliğinin 2000 yıldan bu yana, Yahudi tarihinin "bir savaşa katılan ilk askeri birliği" olma şöhretini kazandığını, Filistin’ de devlet kurma yolunun Gelibolu’ dan geçtiğini biliyor muyuz?

Çanakkale Savaşı hakkında bilmemiz ve öğrenmemiz gereken o kadar çok gerçek var ki…
Yalan yanlış bilgilerle, en büyük kötülüğü kendimize ve gelecek kuşaklara miras bırakıyor olmamız… Bu, şehit ve gazilerimizin kahramanlığını gölgede bırakacak ve onlara yapılacak en büyük hakarettir. Yaşamları boyu aranıp sorulmamışlar, yokluk ve sefâlet içerisinde bu dünyadan sessizce göçüp gitmişler. Şimdi baktığımda İngilizler değil en büyük kötülüğü bizler, torunları yapmışız.. En acı olanı ise bu vefâsızlığımız…

Şehit olanların geride bıraktığı eş, ana, babalardan bahsetmiyorum..”Babalarını o topraklarda bırakmış çocukların hüznünü görürüm, yatarken öptüğüm çocuklarımın gözlerinde”..Savaş sonrası her köyde ki çocuğun başında ki sıfat “yetim”di.. Çanakkale Savaşı küçücük bir toprak parçasında; Gelibolu’ da yaşanmış bir savaş değildi. Anadolu’nun tamamında, Osmanlı topraklarının tamamında yaşanmış bir savaştır. Erkeksiz kalan köylerde ve karasabanda kadın vardı. Bu zafer sadece silahla, topla, tüfekle sağlanmadı… Herkes çok iyi biliyordu ki; İslâm’ın bekçiliği yapmış, Türk’ün son kalesi İstanbul’ un alınması ile bitecekti..

Çanakkale, "asil bir milletin tarih sayfasında verdiği, var olma mücadelesinin adıdır."

Mekânları cennet olsun..